-
1 pomówić
1. -wię, -wisz; vb od pomawiać 2.( porozmawiać) to talk* * *pf.1. zob. pomawiać.2. (= rozmawiać przez jakiś czas) talk ( for a while).pf.zob. pomawiać się.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pomówić
-
2 mu|sieć
impf (musisz, musiał, musieli) vi 1. (podlegać przymusowi) musisz to zrobić you have to a. you’ve got to do it- zostanę, jeśli będę musiał I’ll stay if I have to- nie musisz pracować na dwa etaty you don’t have to a. don’t need to have two full-time jobs- czy muszę iść na przyjęcie? do I have to a. have I got to go to the party?- wszyscy musimy kiedyś umrzeć we all have to die some day- tak musi być this is how it’s got to be- żebym nie musiał ci powtarzać don’t make me tell you again2. (uznawać za potrzebne) musisz to zrobić you must do it, you have to a. need to do it- nie musiałeś tego robić you needn’t have done that, you didn’t have to a. need to do that- muszę już iść I must go a. be going now, I have to a. I’ve got to go now- dokument musi zostać podpisany the document must be signed a. needs signing- musisz mi wszystko opowiedzieć you must a. have to tell me everything- musiał pomagać rodzicom he had to help his parents- kandydat musi mieć wyższe wykształcenie the candidate must have a college US a. university education- muszę powiedzieć, że zachował się bardzo szlachetnie I must say he behaved very nobly- musisz przyznać, że egzaminy były trudne you must admit (that) the exams were difficult- musisz wiedzieć, że on nie jest uczciwy you should a. ought to know that he isn’t honest- „czy naprawdę muszę teraz odrabiać lekcje?” – „tak, musisz!” ‘do I really have to do my homework now?’ – ‘yes, you do!’3. (bardzo chcieć) muszę tu jeszcze kiedyś wrócić I must return a. I’ll have to return here some day- muszę mieć tę sukienkę! I must have this dress!- muszę z nim pomówić I must talk a. speak to him4. (prawdopodobieństwo) musiałeś o tym słyszeć you must have heard about that- musiał już dostać mój list he must have received my letter by now- ktoś puka, to musi być on someone’s knocking, it must be a. has to be him- ona musi być bardzo nieszczęśliwa she must be very unhappy- w tym musi coś być there must be something to it5. (pewność) ten pies musi być chory that dog must be ill- musiało tu padać, bo ulice są mokre it must have rained here, the streets are wet- musicie być bardzo zmęczeni po podróży you must be very tired after the journey- musi być już dziewiąta it must be nine o’clock now- musiałem cię już gdzieś widzieć I’m sure I’ve seen you somewhere before- to musi być prawda it must be true- to nie musi być prawda it isn’t necessarily true6. (konieczność, zachęta) musisz zobaczyć ten film you must see a. you’ve got to see this film, this film is a must- musicie koniecznie spróbować mojego ciasta you absolutely a. really have to try my cake7. (nie móc się powstrzymać) on zawsze musi postawić na swoim he always has to have his way, he’s always got to have his way- dlaczego ty zawsze musisz się spóźniać? why do you always have to be late?, why must you always be late?- musiałem spróbować I (just) had to try8. (nieuchronność) to musiało się stać this (just) had to happen, this was bound to happen■ co pan każe, sługa musi przysł. those that are bound must obey przysł.- kazał pan, musiał sam przysł. (it’s a case of) keep a dog and bark yourself przysł.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > mu|sieć
-
3 osobności
inv* * *adv.na osobności in private, privately, aside; trzymać się na osobności keep to o.s., live in seclusion; pomówić z kimś na osobności have a quiet word with sb, talk to sb in private, take l. draw sb aside ( to talk to them).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > osobności
-
4 pomawiać
impf ⇒ pomówić1* * *-am, -asz, pomówić; perf; vt* * *ipf.(= oskarżać niesłusznie) accuse unjustly; prawn. slander.ipf.unjustly accuse each other.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pomawiać
См. также в других словарях:
pomówić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pomawiać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pomawiać się – pomówić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} pomawiać, oskarżać wzajemnie jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Urzędnicy pomawiają się wzajemnie o niekompetencję. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pomówić — dk VIa, pomówićwię, pomówićwisz, pomówićmów, pomówićwił, pomówićwiony pomawiać ndk I, pomówićam, pomówićasz, pomówićają, pomówićaj, pomówićał, pomówićany 1. tylko dk «spędzić pewien czas na rozmowie z kimś (zwykle w jakiejś sprawie, na określony… … Słownik języka polskiego
pomówić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}pomawiać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}pomówić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, pomówićwię, pomówićwi {{/stl 8}}{{stl 7}} poświęcić jakiś czas rozmowie z kimś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pióro — 1. Chwycić za pióro; jąć się pióra; sięgnąć po pióro «zacząć pisać, zostać pisarzem»: Po przeczytaniu felietonu Kingi Dunin „Dzieci nie trzeba kochać” (...) chwyciłam za pióro. WO 07/10/2000. (...) w połowie XIII w. (...) pewien mnich z klasztoru … Słownik frazeologiczny
oskarżyć — dk VIb, oskarżyćżę, oskarżyćżysz, oskarż, oskarżyćżył, oskarżyćżony oskarżać ndk I, oskarżyćam, oskarżyćasz, oskarżyćają, oskarżyćaj, oskarżyćał, oskarżyćany 1. «obwinić, posądzić, pomówić kogoś o coś, przypisać, zarzucić komuś coś złego»… … Słownik języka polskiego
skoro — książk. «spójnik rozpoczynający zdanie» a) «określające czas dziania się, odbywania się czegoś; jak tylko, z chwilą gdy» Skoro wzejdzie słońce, ruszymy w drogę. Skorośmy tylko wyjechali z miasta, zaczął padać deszcz. ◊ pot. Skoro świt «bardzo… … Słownik języka polskiego
zawracanie — 1. pot. Zawracanie głowy, gitary «bzdura, głupstwo, nonsens, niedorzeczność»: – Odmieniłeś się, Istvan. – Zawracanie głowy! – Wpadałeś na kawę, zawsze mieliśmy o czym pomówić – robiła wyrzuty. W. Żukrowski, Tablice. (...) odwoływanie się do… … Słownik frazeologiczny
pomówienie — n I 1. rzecz. od pomówić ◊ Mieć z kimś do pomówienia «chcieć porozmawiać, porozumieć się z kimś w jakiejś sprawie» 2. lm D. pomówienieeń praw. «przestępstwo polegające na przypisaniu określonej osobie, grupie osób lub instytucji, postępowania lub … Słownik języka polskiego
pomówienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. pomówić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}pomówienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. pomówienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} przestępstwo polegające na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poszeptać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIa, poszeptaćpczę || poszeptaćpcę, poszeptaćpcze || poszeptaćpce {{/stl 8}}{{stl 7}} porozmawiać, pomówić szepcąc, przez jakiś czas; powiedzieć coś szeptem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poszeptali przez chwilę i rozeszli się.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień